ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിത: നീതിക്കുമേൽ കരിനിഴൽ

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന മൂല്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും രാജ്യത്തിന്റെ സുരക്ഷയും അഖണ്ഡതയും ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയുടെ വിവാദ വകുപ്പുകൾ അടിയന്തരമായി പുനഃപരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്. കൊളോണിയൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമായ, ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ഒരു നിയമസംവിധാനം രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നത് ഇന്ത്യയുടെ ഭാവിക്ക് അത്യാവശ്യമാണ്.

ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയിലെ (ബിഎൻഎസ്) സെക്‌ഷൻ 152, അതിന്റെ പൂർവഗാമിയായ ഐപിസി 124 എ യേക്കാൾ ഗുരുതരമായ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു. ഇന്ത്യയുടെ സാമൂഹിക പശ്ചാത്തലവും അധികാര ദുർവിനിയോഗത്തിന്റെ പാരമ്പര്യവും പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ഇത് വ്യക്തമാണ്.

തെരഞ്ഞെടുപ്പിനു ശേഷവും കേന്ദ്ര സർക്കാർ ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിത പാർലമെന്റിൽ വിശദമായി ചർച്ച ചെയ്യാതെ മുന്നോട്ടുകൊണ്ടുപോയി. ഇത്രയും ഗൗരവതരമായ നിയമ പരിഷ്‌കരണം പാർലമെന്റിൽ സമഗ്രമായി വിലയിരുത്തേണ്ടതാണെന്ന് വിമർശകർ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്ന സാഹചര്യത്തിലാണ് വിഷയം വീണ്ടും ചർച്ചയാവുന്നത്.

ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലം

ഇന്ത്യയുടെ ഭരണഘടനാ നിർമാണസഭ പുതിയ ഭരണഘടനയിൽ രാജ്യദ്രോഹ നിയമങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നതിനെക്കുറിച്ച് ശക്തമായി ചർച്ച ചെയ്തിരുന്നു. കെ എം മുൻഷി ഉൾപ്പടെയുള്ള നിരവധി അംഗങ്ങൾ, ഈ നിയമത്തിന്റെ കൊളോണിയൽ ഉത്ഭവവും ദുരുപയോഗ സാധ്യതയും തിരിച്ചറിഞ്ഞ്, അതിനെ നിലനിർത്തുന്നതിനെതിരെ വാദിച്ചിരുന്നു.

സ്വാതന്ത്ര്യ സമരങ്ങളെ അടിച്ചമർത്താൻ ഉപയോഗിച്ച ചരിത്രം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ചില അംഗങ്ങൾ ദേശീയ സുരക്ഷയ്ക്കായി അതിന്റെ ആവശ്യകത ഊന്നിപ്പറഞ്ഞപ്പോൾ, മറ്റുള്ളവർ ഭാവി സർക്കാരുകൾ അത് ദുരുപയോഗം ചെയ്യാനുള്ള സാധ്യതയെക്കുറിച്ച് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകി. അവസാനം, ഭരണഘടനയിൽ രാജ്യദ്രോഹത്തെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായി പരാമർശിക്കാതിരിക്കാൻ സഭ തീരുമാനിക്കുകയും, അത് സാധാരണ നിയമത്തിൽ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ വിടുകയും ചെയ്തു.

സെക്‌ഷൻ 152: വിശകലനവും പ്രത്യാഘാതങ്ങളും

ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയിലെ (ബിഎൻഎസ്) സെക്‌ഷൻ 152 ഇപ്രകാരം പറയുന്നു: 'ആരെങ്കിലും മനഃപൂർവമോ അറിഞ്ഞുകൊണ്ടോ, വാക്കുകൾ കൊണ്ടോ, എഴുത്തുകൾ കൊണ്ടോ, ചിഹ്നങ്ങൾ കൊണ്ടോ, ദൃശ്യപ്രാതിനിധ്യം കൊണ്ടോ, ഇലക്ട്രോണിക് ആശയവിനിമയം കൊണ്ടോ, സാമ്പത്തിക മാർഗങ്ങൾ കൊണ്ടോ, അല്ലെങ്കിൽ മറ്റേതെങ്കിലും രീതിയിലോ, വിഘടനവാദമോ സായുധ കലാപമോ വിധ്വംസക പ്രവർത്തനങ്ങളോ ഉണർത്തുകയോ ഉണർത്താൻ ശ്രമിക്കുകയോ, വിഭജനവാദ പ്രവർത്തനങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയോ, ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരത്തെയോ ഐക്യത്തെയോ അഖണ്ഡതയെയോ അപകടപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്യുന്നവർ; അല്ലെങ്കിൽ അത്തരം പ്രവൃത്തികളിൽ ഏർപ്പെടുകയോ അവ നടത്തുകയോ ചെയ്യുന്നവർ ആജീവനാന്ത തടവിനോ ഏഴു വർഷം വരെ നീട്ടാവുന്ന തടവിനോ ശിക്ഷിക്കപ്പെടും, കൂടാതെ പിഴയും ചുമത്തപ്പെടാവുന്നതാണ്.’

പുതിയ നിയമത്തിലെ ഭാഷയുടെ സന്ദിഗ്‌ധാർഥതയും ദുർവ്യാഖ്യാന സാധ്യതകളും വിയോജിപ്പുകളെ അടിച്ചമർത്താനുള്ള കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിലെ അധികാര തന്ത്രങ്ങളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്നു. നിയമങ്ങളുടെ ഈ പുനർനാമകരണവും പാർലമെന്റിൽ വേണ്ടത്ര ചർച്ചകളില്ലാതെ നടത്തിയ ധൃതിപിടിച്ച പരിഷ്‌കരണവും അപകോളനീകരണത്തിന് (decolonisation) വേണ്ടിയാണെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, യഥാർഥത്തിൽ കോളനി ഭരണകാലത്തെ ഭരണകൂട ചിന്തയാണ് ഈ നിയമത്തിന്റെയും കാതൽ എന്ന് കാണാവുന്നതാണ്.

സുപ്രീം കോടതി

വൈവിധ്യപൂർണവും സങ്കീർണവുമായ സാമൂഹിക പരിസരമുള്ള, രാഷ്ട്രീയവും സാമൂഹികവും മതപരവും പ്രാദേശികവുമായ സംഘർഷങ്ങളാൽ ചരിത്രപരമായി അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്ന ഒരു രാജ്യം എന്ന നിലയിൽ, പുതുതായി അവതരിപ്പിച്ച ഈ വ്യവസ്ഥകൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടാനുള്ള സാധ്യതകൾ ഏറെയാണ്. വിയോജിപ്പുകളെയും നിയമാനുസൃതമായ പ്രകടനങ്ങളെയും അടിച്ചമർത്താൻ പര്യാപ്തമായ പദാവലികൾ ബിഎൻഎസിലുണ്ട്.

'വിധ്വംസക പ്രവർത്തനങ്ങൾ’ (subversive activities), 'പരമാധികാരത്തെ അപകടപ്പെടുത്തുന്ന’ പ്രവൃത്തികൾ (acts that endanger sovereignty) എന്നിവ എന്തൊക്കെയാണെന്ന് കൃത്യമായി വ്യാഖ്യാനിക്കാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ അവ ദുർവ്യാഖ്യാനം ചെയ്യാൻ ഭരണകൂടത്തിനും നിയമപാലന സംവിധാനങ്ങൾക്കും കഴിയും.

ദേശീയ ഐക്യവും അഖണ്ഡതയും സംരക്ഷിക്കുന്നതിന്റെ മറവിൽ, തങ്ങളുടെ രാഷ്ട്രീയ താൽപര്യങ്ങൾക്ക് ഭീഷണിയാണെന്ന് കരുതുന്ന ശബ്ദങ്ങളെ നിശ്ശബ്ദമാക്കാനുള്ള ശക്തമായ ഉപകരണമായി കൂടി ഭരണകൂടത്തിന് ഇത് ഉപയോഗിക്കാം.

ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിൽത്തന്നെ, വിവിധ കാലങ്ങളിൽ ഭരിച്ച സർക്കാരുകൾക്ക് നിരപേക്ഷിതമായി, സമൂഹത്തിൽ അധികാരവും നിയന്ത്രണവും നിലനിർത്താൻ നിയമോപകരണങ്ങൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെട്ട സംഭവങ്ങൾ കാണാവുന്നതാണ്.

നിയമവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ (പ്രിവൻഷൻ) ആക്ട് (യുഎപിഎ), മുൻ രാജ്യദ്രോഹ നിയമം എന്നിവ പോലുള്ള നിയമങ്ങൾ ആക്ടിവിസ്റ്റുകൾക്കും മാധ്യമപ്രവർത്തകർക്കും പ്രതിപക്ഷ ശബ്ദങ്ങൾക്കും എതിരെ ദുരുപയോഗിക്കുന്നതിൽ മുമ്പ്‌ തന്നെ വിമർശനമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്‌.ബിഎൻഎസിലെ പുതിയ വ്യവസ്ഥകളുടെ ദുർവ്യാഖ്യാന വ്യാപ്തി ഇത്തരം ദുരുപയോഗത്തിന് കൂടുതൽ സാധ്യതകൾ തുറന്നിടുന്നു.

നിയമവിരുദ്ധ പ്രവർത്തനങ്ങൾ (പ്രിവൻഷൻ) ആക്ട് (യുഎപിഎ), മുൻ രാജ്യദ്രോഹ നിയമം എന്നിവ പോലുള്ള നിയമങ്ങൾ ആക്ടിവിസ്റ്റുകൾക്കും മാധ്യമപ്രവർത്തകർക്കും പ്രതിപക്ഷ ശബ്ദങ്ങൾക്കും എതിരെ ദുരുപയോഗിക്കുന്നതിൽ മുമ്പ്‌ തന്നെ വിമർശനമുണ്ടായിട്ടുണ്ട്‌. ബിഎൻഎസിലെ പുതിയ വ്യവസ്ഥകളുടെ ദുർവ്യാഖ്യാന വ്യാപ്തി ഇത്തരം ദുരുപയോഗത്തിന് കൂടുതൽ സാധ്യതകൾ തുറന്നിടുന്നു.

ബിഎൻഎസ് സെക്‌ഷൻ 152ന്റെ സാധ്യമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ വിവിധ മേഖലകളിൽ കാണാവുന്നതാണ്. ഉദാഹരണത്തിന്, കർഷക സമരങ്ങൾ അല്ലെങ്കിൽ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണ പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ പോലുള്ള സാമൂഹിക പ്രതിഷേധങ്ങൾ 'ദേശീയ സുരക്ഷയ്ക്ക് ഭീഷണി’ എന്ന പേരിൽ അടിച്ചമർത്തപ്പെടാം.

സർക്കാർ നയങ്ങളെ വിമർശിക്കുന്ന പത്രപ്രവർത്തകർക്കെതിരെ 'രാജ്യത്തിന്റെ അഖണ്ഡതയ്ക്ക് ഭീഷണി’ എന്ന കുറ്റം ചുമത്തപ്പെടാം. സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ വിമർശനാത്മക പോസ്റ്റുകൾ 'വിധ്വംസക പ്രവർത്തനങ്ങൾ’ എന്ന പേരിൽ കുറ്റകരമാക്കപ്പെടാം.

അക്കാദമിക രംഗത്ത് വിമർശനാത്മക ഗവേഷണം നടത്തുന്ന അധ്യാപകർക്കും വിദ്യാർഥികൾക്കും എതിരെ നിയമ നടപടികൾ സ്വീകരിക്കപ്പെടാം. ന്യൂനപക്ഷ അവകാശങ്ങൾക്കായി പ്രവർത്തിക്കുന്ന സംഘടനകൾ 'ദേശീയ ഐക്യത്തിന് ഭീഷണി’ എന്ന പേരിൽ നിരോധിക്കപ്പെടാം. ഈ ഉദാഹരണങ്ങൾ നിയമത്തിന്റെ സാധ്യമായ ദുരുപയോഗങ്ങളെയും അതിന്റെ വ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങളെയും കാണിക്കുന്നു.

കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് 'ഇന്ത്യയുടെ പരമാധികാരം, ഐക്യം, അഖണ്ഡത’ തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുത്തുന്നത് പ്രത്യേകിച്ചും ആശങ്കാജനകമാണ്. ഭരിക്കുന്ന സർക്കാരിന്റെ നയങ്ങളെയോ അവരുടെ നിർവചനങ്ങൾക്കനുസരിച്ചുള്ള ദേശീയ ഐക്യത്തിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിനെയോ വെല്ലുവിളിക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയ പ്രകടനങ്ങളെ നിയമവിരുദ്ധമാക്കാനും കുറ്റവൽക്കരിക്കാനും ഇത് ഉപയോഗിക്കാം.

ഈ അർഥത്തിൽ, ബിഎൻഎസ്, ഐപിസിയെക്കാൾ ശക്തവും ഭിന്നാഭിപ്രായങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തുന്നതിനുള്ള വിശാലമായ അവസരം നൽകുന്നതുമാണ്.

പുതുതായി അവതരിപ്പിച്ച വ്യവസ്ഥകൾ, ഇന്ത്യയിലെ നിലവിലുള്ള നിയമ നിർവഹണ സംസ്‌കാരത്തോടൊപ്പം ചേർന്ന് പൗരാവകാശങ്ങൾക്ക് അപകടകരമായ സംയോജനം സൃഷ്ടിക്കാനുള്ള സാധ്യതകൾ നിലനിൽക്കുന്നു.

ക്രൂരമായ പെരുമാറ്റത്തിനും വ്യക്തിഗത അവകാശങ്ങൾക്കെതിരായ ആക്രമണങ്ങൾക്കും കുപ്രസിദ്ധമായ ഇന്ത്യൻ പൊലീസ് സംവിധാനം, വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം സംരക്ഷിക്കുന്നതിനേക്കാൾ കല്പനകൾ അനുസരിക്കുന്നതിന് മുൻഗണന നൽകുന്ന അതിന്റെ കൊളോണിയൽ ഭൂതകാലത്തിന്റെ പാരമ്പര്യം ഇനിയും കൈവിടാത്ത സാഹചര്യത്തിൽ പുതിയ നിയമത്തിലെ അവ്യക്തത, വിയോജിപ്പുകളെ ദേശീയ അഖണ്ഡതയ്ക്ക് ഭീഷണിയായി വ്യാഖ്യാനിക്കാൻ നിയമപാലകരെ പ്രാപ്തരാക്കും.

ഇത് ജനാധിപത്യ സമരങ്ങളുടെ ഭാഗമായിപ്പോലും വർധിച്ച അറസ്റ്റിലേക്കും വിയോജിപ്പുകാരുടെയും വിമർശകരുടെയും നീണ്ട തടങ്കലിലേക്കും നയിച്ചേക്കാം.

ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയിലെ (ബിഎൻഎസ്) സന്ദിഗ്‌ധമായ പദപ്രയോഗങ്ങൾ, സോഷ്യൽ മീഡിയയുടെയും വേഗത്തിലുള്ള വിവരപ്രചരണത്തിന്റെയും ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ, 'ദേശവിരുദ്ധ’ എന്ന ടാഗിന് നിയമപരമായ അംഗീകാരം നൽകിയേക്കാം.

ഈ ടാഗ് രാഷ്ട്രീയ എതിരാളികൾക്കും വിമർശകർക്കുമെതിരെ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കൂടുതലാണ്. 'ദേശവിരുദ്ധം’ എന്ന് മുദ്രകുത്തപ്പെടുമോ എന്ന ഭയം, പ്രത്യേകിച്ച് പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ടവരും ന്യൂനപക്ഷങ്ങളും സ്വയം സെൻസർ ചെയ്യാൻ കാരണമാകുകയും അത് അഭിപ്രായസ്വാതന്ത്ര്യത്തിന് ഗുരുതരമായ വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുകയും ചെയ്യും.

പോസ്റ്റ് കൊളോണിയൽ വീക്ഷണം

ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിത (ബിഎൻഎസ്) ഇന്ത്യൻ ശിക്ഷാനിയമത്തിന്റെ (ഐപിസി) അപകോളനിവൽക്കരണത്തെ (decolonisation) പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നുവെന്ന് സർക്കാർ ഉറപ്പിച്ചു പറയുമ്പോൾ പോലും, പോസ്റ്റ് കൊളോണിയൽ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ പരിശോധിച്ചാൽ, ബിഎൻഎസ് പഴയ കൊളോണിയൽ നിയമത്തിന്റെയും അധികാരഘടനയുടെയും പുനർവ്യാഖ്യാനമായി കാണാം.

ഫ്രാൻസ്‌ ഫനോൺ

ഫ്രാൻസ് ഫനോൺ ചൂണ്ടിക്കാട്ടിയതുപോലെ, സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര രാഷ്ട്രങ്ങൾ പലപ്പോഴും കൊളോണിയൽ അധികാര ഘടനകളെ ആന്തരീകരിക്കുകയും പുനരുത്പാദിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ബിഎൻഎസിലെ രാജ്യദ്രോഹ സമാനമായ വ്യവസ്ഥകൾ ഈ പ്രക്രിയയുടെ ഉദാഹരണമാണ്.

ഈ നിയമത്തിന്റെ സന്ദിഗ്‌ധമായ ഭാഷ പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ട ശബ്ദങ്ങളെ നിശ്ശബ്ദമാക്കാനുള്ള ഉപകരണമായി പ്രവർത്തിക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. 'ദേശീയത’, 'അഖണ്ഡത’ തുടങ്ങിയ സങ്കല്പനങ്ങൾ ഭരണകൂടത്തിന്റെ നിർവചനങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായി മാത്രം വ്യാഖ്യാനിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, ന്യൂനപക്ഷങ്ങളുടെയും പാർശ്വവത്കരിക്കപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങളുടെയും ശബ്ദങ്ങൾ അടിച്ചമർത്തപ്പെടാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

ഇതിനെ ഗായത്രി സ്‌പിവാക്കിന്റെ 'സബാൾറ്റേൺ’ സങ്കൽപ്പത്തിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽക്കൂടി വായിക്കാവുന്നതാണ്.

ബിഎൻഎസിനെ കൊളോണിയൽ നിയമങ്ങളുടെയും സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര ഭരണകൂടത്തിന്റെ അധികാര താൽപര്യങ്ങളുടെയും സങ്കലനമായി കാണാം. ഇത് സങ്കീർണമായ ഒരു അധികാര ഘടനയെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. അവിടെ പഴയ

ഗായത്രി സ്‌പിവാക്‌

കൊളോണിയൽ നിയന്ത്രണ സംവിധാനങ്ങൾ പുതിയ ദേശീയ ഐക്യത്തിന്റെയും സുരക്ഷയുടെയും ആഖ്യാനങ്ങളുമായി സംയോജിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

'രാഷ്ട്രീയ സമൂഹംVs സിവിൽ സമൂഹം’ എന്ന സങ്കൽപ്പം ഇവിടെ പ്രസക്തമാണ്. ബിഎൻഎസ് സെക്‌ഷൻ 152 പോലുള്ള നിയമങ്ങളിലൂടെ, രാഷ്ട്രീയ സമൂഹം (ഭരണകൂടം) സിവിൽ സമൂഹത്തെ (പൗരസമൂഹം) നിയന്ത്രിക്കാനും രൂപപ്പെടുത്താനും ശ്രമിക്കുന്നത് ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾക്ക് വിരുദ്ധമാണ്. കാരണം അത് പൗരസമൂഹത്തിന്റെ സ്വയംഭരണത്തെയും സ്വതന്ത്ര പ്രകടനത്തെയും പരിമിതപ്പെടുത്തുന്നു.

ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ബിഎൻഎസിനെതിരായ പ്രതിരോധം കേവലം നിയമപരമായ വിമർശനമല്ല, മറിച്ച് പോസ്റ്റ് കൊളോണിയൽ രാഷ്ട്രത്തിന്റെ സ്വഭാവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിശാലമായ ചർച്ചയുടെ ഭാഗമാണ്. ഇത് ജനാധിപത്യം, സ്വാതന്ത്ര്യം, വൈവിധ്യം എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള സങ്കല്പനങ്ങളെ പുനർനിർവചിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകതയെ എടുത്തുകാണിക്കുന്നു.

കൊളോണിയൽ ഭൂതകാലത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമായ ഒരു നിയമസംവിധാനം രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നത് ഇന്ത്യയുടെ ജനാധിപത്യ പരിണാമത്തിന്റെ അനിവാര്യ ഘടകമാണെന്നിരിക്കെ പൗരസമൂഹത്തിന്റെ സ്വയംഭരണത്തെയും സ്വതന്ത്ര പ്രകടനത്തെയും പരിമിതപ്പെടുത്തുന്ന തരത്തിൽ നിയമനിർമാണം നടത്തുന്നത് ഒരു പരിഷ്‌കൃത ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിന് അംഗീകരിക്കാവുന്നതല്ല.

ഇന്ത്യയുടെ നിലവിലെ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തിൽ ഈ നിയമം ആശങ്കാജനകമാണ്. ഇത് രാജ്യത്തെ നിലവിലുള്ള സാമൂഹിക വിഭജനങ്ങൾ വർധിപ്പിക്കാൻ ഇടയാക്കുകയും സോഷ്യൽ മീഡിയ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകളിൽ വിമർശനം ഉന്നയിക്കുന്നവർക്ക് ഭീഷണിയായി മാറുകയും ചെയ്തേക്കാം. ഇത്തരം സാഹചര്യത്തിൽ സ്വതന്ത്രമായ അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനുള്ള ഇടം കൂടുതൽ ചുരുങ്ങുകയും നിയമത്തിന്റെ ദുരുപയോഗ സാധ്യത വർധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

2014 മുതൽ 2019 വരെയുള്ള കാലയളവിൽ, വിവാദപരമായ കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിലെ രാജ്യദ്രോഹ നിയമപ്രകാരം (ഐപിസി 124 എ) രാജ്യത്ത് ആകെ 326 കേസുകൾ രജിസ്റ്റർ ചെയ്തു. എന്നാൽ ഇതിൽ വെറും ആറുപേരെ മാത്രമാണ് ശിക്ഷിച്ചത്. രാജ്യദ്രോഹക്കുറ്റത്തിന്റെ പേരിലുള്ള കേസുകളുടെയും അറസ്റ്റുകളുടെയും എണ്ണം ഉയർന്നതാണെങ്കിലും, കുറഞ്ഞ ശിക്ഷാ നിരക്ക് നിയമത്തിന്റെ ദുരുപയോഗത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

പുതിയ നിയമത്തിലെ സന്ദിഗ്‌ധവും ദുർവ്യാഖ്യാനത്തിന് സാധ്യതയുള്ളതുമായ ഭാഷ ശിക്ഷാനിരക്ക് വർധിപ്പിക്കുന്നതിനും കാരണമായേക്കാം.

ഇന്ത്യയുടെ ക്രിമിനൽ കോഡ് നവീകരിക്കാനാണ് ബിഎൻഎസ് ലക്ഷ്യമിടുന്നതെങ്കിലും, രാജ്യദ്രോഹം പോലുള്ള കുറ്റകൃത്യങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട വ്യവസ്ഥകൾ കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിലെ അധികാര ഘടനകളെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന സ്വേച്ഛാധിപത്യ പ്രവണതകളെ ഭരണകൂട സംവിധാനത്തിനുള്ളിൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

ആഗോള ജനാധിപത്യ സൂചികയിൽ മെച്ചപ്പെട്ട സ്ഥാനം നിലനിർത്താനും ജനാധിപത്യ ആശയങ്ങളെ സങ്കീർണമായ സാമൂഹിക യാഥാർഥ്യങ്ങളുമായി സന്തുലിതമാക്കാനും പാടുപെടുന്ന ഒരു രാജ്യത്ത്, ഇത്തരം നിയമങ്ങൾ കൂടുതൽ തുല്യതയുള്ള ഒരു സമൂഹത്തിലേക്കുള്ള പുരോഗതിയെ തടസ്സപ്പെടുത്തും.

പ്രത്യേകിച്ചും ഒരു ഭൂരിപക്ഷ രാഷ്ട്രീയ പാർടിയിൽ അധികാരം കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുമ്പോൾ, ഈ നിയമങ്ങൾ അധഃസ്ഥിത ന്യൂനപക്ഷ സാമൂഹിക വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ നിരാശ സൃഷ്ടിക്കും.

കേന്ദ്ര സർക്കാർ ഇത്തരം നിയമം കൊണ്ടുവന്നതിന് പിന്നിൽ നിരവധി കാരണങ്ങൾ ഊഹിക്കാവുന്നതാണ്. അധികാര കേന്ദ്രീകരണം, വിമർശകരെ നിശ്ശബ്ദമാക്കൽ, രാഷ്ട്രീയ എതിരാളികളെ അടിച്ചമർത്തൽ, മാധ്യമങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കൽ, സാമൂഹിക പ്രക്ഷോഭങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തൽ എന്നിവ ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു.

സർക്കാരിന്റെ സ്വഭാവം, അധികാര കേന്ദ്രീകരണത്തിലേക്കുള്ള പ്രവണത, വിമർശനങ്ങളോടുള്ള അസഹിഷ്‌ണുത, ന്യൂനപക്ഷങ്ങളോടും പാർശ്വവൽകൃത വിഭാഗങ്ങളോടുമുള്ള വിവേചനപരമായ സമീപനം, മതേതര മൂല്യങ്ങളെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്ന നയങ്ങൾ, സ്വതന്ത്ര സ്ഥാപനങ്ങളുടെ സ്വയംഭരണാവകാശത്തെ ഇല്ലാതാക്കുന്ന നടപടികൾ എന്നിവയായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു.

അന്തർദേശീയ തലത്തിൽ സമാനമായ നിയമങ്ങൾ ചൈന, റഷ്യ, തുർക്കി, മ്യാൻമർ, ഹംഗറി തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ കാണാം. ഈ രാജ്യങ്ങളിലെ നിയമങ്ങൾ മനുഷ്യാവകാശ പ്രവർത്തകരാലും അന്താരാഷ്ട്ര സംഘടനകളാലും വ്യാപകമായി വിമർശിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്.

ഇത്തരം നിയമങ്ങൾ ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങൾക്കും വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും ഭീഷണിയാണെന്ന് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. ഇന്ത്യയിലെ പുതിയ നിയമവും ഇതേ രീതിയിൽ വിമർശിക്കപ്പെടുകയും, അതിന്റെ ദുരുപയോഗ സാധ്യതകളെക്കുറിച്ച് ആശങ്കകൾ ഉയരുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഭാരതീയ ന്യായ സംഹിതയിലെ സെക്‌ഷൻ 152 ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന മൂല്യങ്ങൾക്ക് വെല്ലുവിളി ഉയർത്തുന്നു. കൊളോണിയൽ കാലഘട്ടത്തിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ നിലനിർത്തുന്ന ഈ നിയമം, സ്വതന്ത്ര അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനും വിയോജിപ്പിനുമുള്ള അവകാശങ്ങളെ ഗുരുതരമായി ബാധിക്കും.

നിയമത്തിലെ അവ്യക്തമായ ഭാഷ ദുരുപയോഗത്തിന് വഴിവെക്കുന്നു.
ഈ നിയമം, അധികാര കേന്ദ്രീകരണത്തിനും വിമർശനങ്ങളെ അടിച്ചമർത്താനുമുള്ള ഉപകരണമായി മാറാനുള്ള സാധ്യത വളരെ കൂടുതലാണ്. മറ്റ് അർധസ്വേച്ഛാധിപത്യ രാജ്യങ്ങളിലെ സമാന നിയമങ്ങളുടെ ദുഷ്ഫലങ്ങൾ നമുക്ക് മുന്നറിയിപ്പ് നൽകുന്നു.

സെക്‌ഷൻ 152നൊപ്പം മറ്റു വ്യവസ്ഥകളും ഗൗരവമായ ആശങ്കകൾ ഉയർത്തുന്നു. മൂന്നു മുതൽ ഏഴു വർഷം വരെ തടവുശിക്ഷയുള്ള കേസുകളിൽ, എഫ്‌ഐആർ രജിസ്റ്റർ ചെയ്യുന്നതിനു മുമ്പ് 14 ദിവസം വരെ പ്രാഥമിക അന്വേഷണം നടത്താൻ പൊലീസിന് അധികാരം നൽകുന്നു.

ഇത് കള്ളക്കേസുകൾ തടയാൻ സഹായിച്ചേക്കാമെങ്കിലും, സ്വാധീനമുള്ള പ്രതികൾ തെളിവുകൾ നശിപ്പിക്കാനുള്ള സാധ്യതയും ഉയർത്തുന്നു. ഇത് ലളിതകുമാരി Vs സ്റ്റേറ്റ് ഓഫ് ഉത്തർപ്രദേശ് കേസിലെ സുപ്രീംകോടതി വിധിക്ക് എതിരാണ്. കൂടാതെ, സെക്‌ഷൻ 113 ബിഎൻഎസ്, യുഎപിഎയിലെ സെക്‌ഷൻ 15ന് സമാനമാണെന്നതും ശ്രദ്ധേയമാണ്.

ജനാധിപത്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന മൂല്യങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിനും രാജ്യത്തിന്റെ സുരക്ഷയും അഖണ്ഡതയും ഉറപ്പാക്കുന്നതിനും ബിഎൻഎസിന്റെ വിവാദ വകുപ്പുകൾ അടിയന്തരമായി പുനഃപരിശോധിക്കേണ്ടതുണ്ട്.

കൊളോണിയൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് മുക്തമായ, ജനാധിപത്യ മൂല്യങ്ങൾ ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ഒരു നിയമസംവിധാനം രൂപപ്പെടുത്തുക എന്നത് ഇന്ത്യയുടെ ഭാവിക്ക് അത്യാവശ്യമാണ്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ മാത്രമേ ഇന്ത്യയുടെ ജനാധിപത്യ പാരമ്പര്യം നിലനിർത്താനും, ഭാവി തലമുറകൾക്ക് ഒരു സ്വതന്ത്രവും നീതിപൂർണവുമായ സമൂഹം ഉറപ്പാക്കാനും കഴിയൂ.